تمام...

مثل همیشه روزایی که اینجا می نویسم یا خبری از تو می شنوم

دنیام زیر رو میشه

دلم می گیره

فکر می کنم به آخر زندگیم رسیدم

رسیدم به یه بن بست

امروز هیچی نتونستم بنویسم از پایان نامم

الانم نمی تونم

طبق معمول تنها راه فرارم خوابیدنه

تا ذهنم از کار بیفته و آروم شه

تا حداقل برا ساعتی فراموشت کنم

بیداری من برابر با مرگه منه

از استادم تا هفته آینده فرصت گرفتم تا تمومش کنم

ببینم فکر تو می زاره به زندگیم برسم؟؟؟؟!!!!........................

خدا کنه بتونم دو ساعت دیگه بیدار شم و بنویسم.

دل بی گناه...